De leerkrachten komen volgeladen op school aan
en er blijken al heel kinderen, trappelend van ongeduld hun op te wachten.
Hoop, spanning en een klein beetje onzekerheid
staan op al die gezichten af te lezen.
De bus arriveert al snel. Het inladen verloopt
vlot en dan is het moment voor een laatste zoen en knuffel al daar…
Het afscheid is achter de rug en… vertrekken
maar!
We hebben het geluk om over een zeer luxueuze
bus te beschikken. Plaatsen in overvloed, veel beenruimte, een
supervriendelijke buschauffeur en een proper toilet om U tegen te zeggen.
Al snel heeft iedereen zich geïnstalleerd.
Grappige films, mooie muziek, wat babbelen en spelletjes helpen ons om de tijd
te doden. Niet dat dat nodig is eigenlijk, want zelfs zonder tussenstop tot
Dover heeft niemand zich een moment verveeld J
Leuke gesprekken zelfs, waarbij de waarheid
altijd uit een kindermond komt!
Zo was er de vraag: “Meester, komt het ooit
nog goed met uw rug?” Waarop het antwoord komt: “Het gaat ondertussen wel al
beter, maar ik zal altijd nog wel last blijven houden.”
Daarop de eerlijke respons van een derde: “Gelukkig dan het nu pas komt en niet toen je nog jong was…”
Daarop de eerlijke respons van een derde: “Gelukkig dan het nu pas komt en niet toen je nog jong was…”
Jaja, een goed begin van de dag, zeker?!
Ondertussen zien we de boot al in de verte.
Het zit ons mee want we hebben de mogelijkheid om een boot vroeger te nemen. Op
het nippertje, maar toch… Op naar Engeland!
Eenmaal op de boot schijnt er nog steeds een
heerlijk nazomerzonnetje en besluiten we om onze lunch buiten op het dek op te
eten.
Een prachtig uitzicht en prachtig gezelschap.
Niet enkel van elkaar, maar ook van een aantal gevleugelde vrienden die zomaar
(in volle vlucht!) uit ons hand komen eten.
Helaas zijn ze wel snugger want zodra er een foto genomen wordt, zwenken ze weer weg.
Helaas zijn ze wel snugger want zodra er een foto genomen wordt, zwenken ze weer weg.
Ach ja. We zien ondertussen de kust van
Engeland alweer voor ons opdoemen.
Opnieuw worden er enthousiast foto’s gemaakt.
Een kleine domper zijn wel de eerste regendruppels die uit de lucht komen vallen.
Een kleine domper zijn wel de eerste regendruppels die uit de lucht komen vallen.
Op weg naar Canterbury regent het, maar vanaf
het moment dat we het idyllische stadje binnenrijden klaart het alweer op.
De kathedraal is een machtig en prachtig
bouwwerk en de meeste kinderen kijken met open ogen in het rond. Natuurlijk
helpt het ook dat we een zeer enthousiaste gids hebben die een wandelende
encyclopedie blijkt te zijn J
Wout heeft nog een geweldig privilege: helaas
is hij op dit moment gekluisterd aan zijn rolstoel en al die trappen van de
kathedraal vormen dus letterlijk en figuurlijk wel een serieuze drempel.
Maar niet getreurd: hij krijg twee
privédragers die hem met veel plezier de trappen op en af dragen.
Na heel wat ah’s en oh’s is ons bezoekje
alweer ten einde. We wandelen terug naar de bus en nu beginnen we aan de
laatste etappe van onze reis.
De kinderen worden ongedurig. Hoe lang is het
nog? Wanneer zijn we er? Hoe ziet de school eruit? Gaan we de kinderen vandaag
al zien?
Ze kijken er reikhalzend naar uit.
Toch bestaat er nog wat verwarring: Oei, mijn
horloge staat nog op ‘thuistijd’!
Even later draaien we de landweg op.
We zien de school!
Even een korte rondleiding, de koffers
uitladen en lekker ontspannen op de grote speelplaats.
Ondertussen staan onze kokkinnen al klaar met
de potten en pannen om een lekker avondmaal te voorzien.
Als het buiten al wat donker begint te worden,
is het tijd om onze bedjes te gaan spreiden. Matrassen opblazen, koffers
uitpakken, beertjes voorstellen, sloffen showen…
Een lekkere, warme maaltijd staat ondertussen
al klaar. Verse spaghetti… Hmmm…!!!
Daarna nog samen wat spelen, liedjes zingen,
lachen. En dan is het tijd voor een heerlijk stukje taart. Zelf gebakken door
onze Engelse vrienden. Dank jullie wel! J
Dan is het tijd voor het avondtoilet. Tandjes
poetsen, nog wat opfrissen en dan de bedjes in.
Slapen? Nee hoor! Eerst leest de meester nog
een spannend verhaal voor.
En dan, juist als het verhaal goed en wel op
gang komt…: SLAAP WEL!
Droom maar fijne dromen en morgen maken we er
een fijne dag van.
Vermoeid gaan de leerkrachten nog wat
opruimen, maar we kunnen alvast terugkijken op een heerlijke, geslaagde dag.
